Laat het niet gebeuren...

Elk jaar tijdens de EMA valt mij weer op hoe ongelooflijk mooi de bijbel is en in elkaar zit. De nadruk van The Proclamation Trust op de kracht van het woord van God is een verademing. Puur bijbel, ontdaan van alle kerkelijkheid, confessionalisme en regelzucht.

Toch vroeg ik mij de afgelopen jaren steeds meer af wat de rol van de Geest is in het denken van The Proclamation Trust (PT). Op het laatste congres in juni bekenden ze kleur. Het ging over 'spirit filled ministry.

PT staat open voor het werk van de Geest; dat kan natuurlijk ook niet anders als je het woord van God serieus neemt. Toch bleek PT erg voorzichtig als het gaat om bijzondere gaven als profetie en genezing. PT toonde lef door Wayne Grudem (van New Wine) uit te nodigen en in een 1 op 1 discussie aan het woord te laten. De gesprekspartner van Wayne Grudem wilde helemaal niets weten van bijzondere gaven van de Geest na de tijd van de apostelen. Die gaven hoorden bij de eerste tijd van de christelijke kerk. In mijn optiek goochelde hij echter met teksten die toch wel echt iets anders zeggen.

Met name het slot van deze discussie was indrukwekkend. De gesprekspartners bleken lijnrecht tegenover elkaar te staan op het onderhavige onderwerp. Nader tot elkaar kwamen ze niet. Tot slot kregen ze nog de ruimte voor een 'final word'. Wayne Grudem zei nog een paar mooie dingen. Zijn gesprekspartner (nog steeds weet ik zijn naam niet) zei, terwijl hij Wayne de hand reikte: we verschillen fors van mening en ik denk dat je er grondig naast zit, maar over de kern - de redding in Jezus - zijn we het roerend eens. Laat het daarom niet gebeuren dat wij door onze manier van discussiëren mensen van God vervreemden of wegstoten.

Wat een wijze en mooie woorden. Naar mijn overtuiging zouden we ons in NL bij het voeren van onze discussies in christelijke kring daar meer bewust van moeten zijn; inclusief de discussies met betrekking tot New Wine.

Het zou toch verschrikkelijk zijn wanneer we zoekende mensen van hun weg naar het Leven af helpen.

Geloofsopvoeding geslaagd...?!

Toos houdt van zingen. Ze kan het daarbij niet laten te dansen. Ook dat kan ze goed. Prachtig om te naar te kijken en te luisteren.

Soms moet je moeite doen te verstaan wat ze zingt. Ze 'schrijft' regelmatig haar eigen teksten of varieert er lustig op los. Of ze heeft niet helemaal goed verstaan hoe het origineel was.

In een van de liedjes van K3 kom je dit refrein tegen:

Mama se mama sa, Mama saca boom ba
Mama se mama sa, Mama saca boom ba
Zing je mee allemaal
In een keigekke taal

De laatste twee regels zingt Toos als:

ga je mee allemaal

naar de kerk allemaal

Geweldig toch?!

Mooie gedachte trouwens om een gewoon seculier liedje een wending te geven die over God gaat. Of mooi om te bedenken dat het vrolijke, springende, dansende en onbevangene van een kind kennelijk met de kerk verbonden wordt. Ik zie het voor me hoe het fruitige en sappige van K3 een kerkdienst stempelt. De blijdschap, het spontane springt er vanaf.

Ahum, ik probeer het me voor te stellen maar het lukt bijna niet. Kerk en kerkdienst zijn zo geprogrammeerd en gestileerd dat het eerder een ernstige bijeenkomst is dan een bijeenkomst vol vreugde. Oppassendheid en serieusiteit lijken betere typeringen.

Vanmorgen zat ik in de kerk naar een leespreek te luisteren over de karmel-episode onder leiding van Elia (1Koningen 18). Het ging over de noodzaak om te kiezen. De klem en ernst om toch vooral de goede keuze te maken was voelbaar. Tegelijk miste ik het blijde, opluchtende en sprankelende van de genadige God. Het aantrekkelijke van kiezen voor Hem. Een belangrijke vraag bij dit gedeelte is volgens mij hoe het toch kan dat 'deze wereld' ons zo vaak meer lijkt te bieden (vruchtbaarder lijkt) dan de God van de bijbel? Het komt mij zo voor dat het vieren van en de vreugde over zo'n God die ons laat ontsnappen meer tot uitdrukking moet komen. Niet alleen in de dienst van vanmorgen maar in heel de manier waarop je kerk bent. Dan komt ook meer uit de verf dat het leven met God eindeloos genieten is.

Dan nodig je mensen uit: ' ga je mee allemaal, naar de kerk allemaal'.

Hoe zat dat ook al weer: 'uit de mond van kinderen hebt u zich sterkte gegrondvest'.