Tamelijk schokkend maar herkenbaar tot op zekere hoogte. Vervolgende christenen die jaren in de cel hebben gezeten en nu weer op vrij voeten staan, willen een cel in hun eigen tuin!

De rust, stilte en relatieve veiligheid van een besloten ruimte gaf hen alle gelegenheid om 'met God' te zijn. In het leven op vrije voeten beklemde hen de stress en hectiek bijna nog meer dan de kille wanden van de cel. Het bij God zijn kwam onder druk. Er was bijna geen plek of moment om even helemaal alleen met hem te zijn.

Herkenbaar! Gelukkig niet het element van een cel. Maar wel het verlangen naar rust en stilte. Even niet het hoofd vol met al die dingen die voorbij komen.

Hoeveel mensen zouden zo'n plek van rust hebben? Nederland stikt van de herrie en plaatsen vol beweging en dynamiek. Maar gewoon even leeg, alleen jij en God....

Ik moet voor die momenten knokken. Het is het knokken echter wel waard.

Want naarmate ik meer mijn cel zoek, loop ik de rest van de dag met een cel vol rust diep van binnen. En dat maakt dat ik krachtig kan werken, vanuit balans. Het eerst zelf aanvaard zijn op een niveau dat alleen Jezus mij geeft. Het leert mij in de hectiek en dynamiek van relaties en netwerken mijn eigen plaats zuiver te houden.

De cel in..., zodat de cel in mij komt