Welkom op mijn blog

In dit blog wil ik met enige regelmaat gedachten ordenen en anderen de gelegenheid geven daarop te reageren. Steeds meer kom ik onder de indruk van de reikwijdte van genade; dat het echt alle facetten van het leven raakt; en dat ik er een beginneling in ben. Tegelijk dat ik merk hoe verbluffend mooi het is en dat ik wil groeien in genade. Ten diepste geloof ik dat de hele wereld dat zou moeten doen. Maar ja, dan moet je eerst Jezus leren kennen.

zaterdag 27 februari 2010

Voor wie ben je kerk?

Een boeiend artikel van Hans Schaeffer in de Reformatie van 27 februari. Stel je bent een kerk met voornamelijk hoogopgeleiden, maar je kerk staat in een 'Vogelaarwijk', hoe vind je dan de aansluiting met deze mensen. In Wageningen (plaats waar Hans voorganger is van de GKV) is dat het geval. Er wordt door bijvoorbeeld kinderwerk en gratis meergangenmaaltijden contact gezocht met de buurt. Maar als mensen na een kennismaking en Alpha cursus lid willen worden van de gemeente dan blijkt het lastig de verbondenheid in Christus vorm te geven.4e dag De gemeente die op zondag bij elkaar komt is écht van een heel andere instelling en beleving tot de dingen van het leven. Theologisch gezien zou het echter wel moeten kunnen. De eenheid in Christus overstijgt elke ongelijkheid in sociaal opzicht. Sociale status en denkniveau mogen geen versplintering opleveren. Toch blijkt dat in de praktijk vaak heel lastig. Een kerk krijgt vanzelf een bepaalde sociale structuur. Door allerlei groepsprocessen is in de vrijgemaakte kerken een soort eenduidigheid ontwikkeld: zo doen we het. Terzijde: Pieter Niemeijer schreef vandaag een ingezonden in het ND waarin hij stelt dat gedrag en opvattingen afgeleid uit de bijbel maar zo dezelfde gezagsstatus krijgen als de Bijbel zelf. Hij zegt dat in relatie tot de mensen die de GKV op dit moment aan het verlaten zijn.
Terug naar het artikel van Hans. Hij stelt dat wij makkelijk in de valkuil vallen om de sociologische eenheid te verwarren met eenheid in Christus. Anders gezegd: uniformiteit is niet hetzelfde als eenheid. Als remedie kan gelden dat je altijd moet doorvragen naar de diepere motieven achter het gedrag en de gewoonten. Dan zul je tot je verrassing herkenning in het geloof en eenheid in Christus ervaren.
Dat raakt aan iets waar ik al langer over nadenk: kunnen wij met verschillen omgaan? Met name verschillen op het vlak van de sociale eenheid. Zo vaak kom ik christenen tegen die van harte geloven in Jezus Christus en hun leven wijden aan Hem, maar die tot andere keuzes komen op verschillende terreinen. Bijvoorbeeld de keuze voor een school voor je kinderen, de politieke voorkeur voor een niet uitgesproken christelijke partij, de keuze om niet twee keer op een zondag naar de kerk te gaan. Hoe makkelijk staan mensen vanuit de sociale code dan klaar met een oordeel. Dat blokkeert bij voorbaat het gesprek. Tot mijn schande herken ik dat maar al te sterk. Gelukkig niet alleen naar de kant van veroordeling maar ook steeds meer naar de kant van het doorvragen en het voelen van eenheid in Christus.
Daarnaast is het belangrijk als gemeente je codes en gewoonten te relativeren. Een buitenstaander, belangstellende, zal altijd door de gemeente heen zicht op Christus moeten krijgen. Onze gewoonten en omgangsvormen mogen niet voorop staan. Het kan niet zo zijn dat sociaal aangepast gedrag de belangrijkste reden van toelating is. Echte liefde voor hen die buiten staan en zo vaak met heel andere keuzes in het leven staan valt nog niet zo mee. Laat ik het persoonlijk houden: ik vind dat verdraait lastig. Zo makkelijk staat er een oordeel van mijn kant tussen. Hoe terecht mijn analyse van een zondig en godloos leven ook kan zijn, het helpt niet echt om mensen lief te hebben. Daarvoor moet ik ook zelf altijd weer terug naar de liefde van God voor mij persoonlijk. Veel valt er te oordelen over mijn leven, maar God kiest er voor Jezus het oordeel over mijn leven te geven en mij vrijheid te hergeven en een open toekomst.
Naar mijn overtuiging raakt Hans een diepe vezel van de Vrijgemaakte Kerken. Gelukkig doet hij dat op een open en niet veroordelende manier. Een heerlijk artikel dus!
Terecht zegt Hans dat juist de omgang met anderen (en andere levensstijlen) je verbazing en verwondering over Gods liefde laat groeien. Anders gezegd: we hebben juist die anderen nodig om zelf te groeien in kennis van de grootte, breedte, diepte en veelkleurigheid van Gods liefde in Jezus Christus.